Waarom elke stad een Molenbeek (nodig) heeft
We weten dat Molenbeek, Kuregem en de aangrenzende Brusselse kanaalwijken in Laken, Schaarbeek, Vorst en Brussel kampen met hoge (jeugd)werkloosheid, lamentabele huisvesting, drugsoverlast, vormen van religieus extremisme, criminaliteit etc.
Ik werk al jaren als fotograaf in deze wijken en raakte gaandeweg verward. Want naast de bekende problemen zie ik ook economische dynamiek: markten die uit hun voegen barsten, sjieke theehuizen, groothandels in exotische en minder exotische producten. Het straatbeeld is hier een weerspiegeling van een bijzondere dynamiek die globalisering tot bij de voordeur brengt, Pakistani die Afrikaanse winkels uitbaten, Bangladeshi en Syriërs in textielwinkels, Marokkaanse doe-het-zelfzaken die Oost-Europese aannemers bevoorraden…
De voorbije jaren reisde ik ook naar de migrantenwijken in de grote steden van onze buurlanden. Almeria, Madrid, Barcelona, Parijs, Rotterdam, Berlijn. Overal zag ik een zelfde dynamiek, dat er naast de problemen nog een fundamenteel andere werkelijkheid in die wijken bestaat waar kosmopolitisme en bedrijvigheid de drijvende krachten van het stadsbeeld zijn.
Waarom heeft elke (groot)stad zo’n wijk? Een wijk die als een magneet werkt voor nieuwkomers. Een wijk die vertakkingen heeft die de landsgrenzen ver overstijgen. Welke functie vervult zo’n plek in het geheel van de stad? Is die functie misschien zelfs noodzakelijk voor een stad?
cars, priests & haircuts onderzoekt deze vraag en peilt naar de polsslag van deze wijken. Aankomstwijken creëren economische opportuniteiten voor mensen die er elders geen vinden. Nieuwkomers vinden er ook de broodnodige netwerken van land- en lotgenoten die hen aan werk of logies kunnen helpen en hen op pad zetten in een nieuwe omgeving. En last but not least, het zijn ook een soort culturele overgangszones waar niemand vreemd opkijkt als je zin hebt om op vrijdag in een Djellaba rond te lopen of op zondag in teenslippers en in je marcelleke bier zit te hijsen vanuit de achterkant van je camionette.
In cars, priests & haircuts onderzoek ik fotografisch deze drie wijkdynamieken: de wereld van de geglobaliseerde, internationaal vertakte economie in de aankomstwijk (CARS), de religieuze netwerken en de sociale impact er van (PRIESTS) en de zoektocht naar identiteit van zijn bewoners (HAIRCUTS).
We weten dat Molenbeek, Kuregem en de aangrenzende Brusselse kanaalwijken in Laken, Schaarbeek, Vorst en Brussel kampen met hoge (jeugd)werkloosheid, lamentabele huisvesting, drugsoverlast, vormen van religieus extremisme, criminaliteit etc.
Ik werk al jaren als fotograaf in deze wijken en raakte gaandeweg verward. Want naast de bekende problemen zie ik ook economische dynamiek: markten die uit hun voegen barsten, sjieke theehuizen, groothandels in exotische en minder exotische producten. Het straatbeeld is hier een weerspiegeling van een bijzondere dynamiek die globalisering tot bij de voordeur brengt, Pakistani die Afrikaanse winkels uitbaten, Bangladeshi en Syriërs in textielwinkels, Marokkaanse doe-het-zelfzaken die Oost-Europese aannemers bevoorraden…
De voorbije jaren reisde ik ook naar de migrantenwijken in de grote steden van onze buurlanden. Almeria, Madrid, Barcelona, Parijs, Rotterdam, Berlijn. Overal zag ik een zelfde dynamiek, dat er naast de problemen nog een fundamenteel andere werkelijkheid in die wijken bestaat waar kosmopolitisme en bedrijvigheid de drijvende krachten van het stadsbeeld zijn.
Waarom heeft elke (groot)stad zo’n wijk? Een wijk die als een magneet werkt voor nieuwkomers. Een wijk die vertakkingen heeft die de landsgrenzen ver overstijgen. Welke functie vervult zo’n plek in het geheel van de stad? Is die functie misschien zelfs noodzakelijk voor een stad?
cars, priests & haircuts onderzoekt deze vraag en peilt naar de polsslag van deze wijken. Aankomstwijken creëren economische opportuniteiten voor mensen die er elders geen vinden. Nieuwkomers vinden er ook de broodnodige netwerken van land- en lotgenoten die hen aan werk of logies kunnen helpen en hen op pad zetten in een nieuwe omgeving. En last but not least, het zijn ook een soort culturele overgangszones waar niemand vreemd opkijkt als je zin hebt om op vrijdag in een Djellaba rond te lopen of op zondag in teenslippers en in je marcelleke bier zit te hijsen vanuit de achterkant van je camionette.
In cars, priests & haircuts onderzoek ik fotografisch deze drie wijkdynamieken: de wereld van de geglobaliseerde, internationaal vertakte economie in de aankomstwijk (CARS), de religieuze netwerken en de sociale impact er van (PRIESTS) en de zoektocht naar identiteit van zijn bewoners (HAIRCUTS).